تئاتر تصاویر

در ابتدا عنوان «تئاتر مجسمه» را برای این تکنیک‌های ساده انتخاب کردم چون همه آن‌ها ثابت و بی‌حرکت بودند.

ولی به تدریج تکنیک‌های تازه تری شکل گرفت که در آن‌ها حرکت و حتی کلام نیز وجود داشت.

به همین خاطر نام این تکنیک‌ها به «تئاتر تصاویر» تغییر پیدا کرد.

زمانی که با تصاویر سروکار داریم قرار نیست مفهوم هر تصویر را بفهمیم و معنای دقیق آن را درک کنیم؛ در عوض باید تصویر را حس کنیم،

بگذاریم خاطرات و تخیل ما پروبال بگیرد: معنی هر تصویر، خود آن تصویر است.

واژه ها خلاء (فضای تهی) بین دو انسان را پر می کنند

واژه ها سطرهایی هستند که بر شن ایجاد می کنیم، اصواتی هستند که در هوا شکل می دهیم.

ما معنی واژه ای را که تلفظ می کنیم می دانیم

چون آن را با امیال، ایده ها و احساسات خود پر می کنیم، اما نمی دانیم آن واژه توسط شنونده ای دیگر چگونه شنیده خواهد شد.

تئاتر مجسمه مجموعه تکنیکهایی است که به مردم امکان می دهد که:

نه صرفاً با واژه ها، بلکه با تصاویر و فضاها با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.